Matura tuż tuż, co oznacza iż nie mogę oddać się w całości mojej działalności w internecie. Jednakże dzisiaj postanowiłam znaleźć odrobinę ...
Szczerze powiedziawszy z nadmiarem obowiązków ledwo sobie radzę, dlatego zaniedbuje wszystko inne.
Jedyne co aktualnie mogę zrobić to odesłać was na instagram ewentualnie na facebook'a.
Przez wieczne siedzenie w przeszłości nie jestem w stanie wymyślić nawet aktualnego tematu by czymś was zainteresować. Więc pozostawię wszystko tak jak jest, z pewną nutką tajemniczości, ponieważ pokażę się 'niedługo' w nowej odsłonie :>
HAT: H&M
GLASSES: POLAROID
BLAZER: HANDMADE
PANTS: GATTA
SHOES: VAGABOND
BACKPACK: HANDMADE
Szczerze powiedziawszy z nadmiarem obowiązków ledwo sobie radzę, dlatego zaniedbuje wszystko inne. Jedyne co aktualnie mogę zrobić to od...
Zaległości pod względem pisania mam ogromne, niestety życie maturzysty mnie przerasta. Sensowniejszy post będzie w przyszłym tygodniu. Dzisiaj musicie się zadowolić Harrisonem, bo to właśnie jemu poświęcam tych kilka chwil odpoczywając od historii.
George Harrison- artysta, który mnie zainspirował.
George Harrison angielski muzyk i kompozytor, najmłodszy członek The Beatles (dołączył do nich gdy miał zaledwie 15 lat) urodził się 25 lutego 1943 r. był członkiem jednego z najbardziej kultowych zespołów lat 60 i 70. Często był nazywany tym cichym Beatlesem mimo swojego wielkiego talentu i niesamowitego poczucia humoru. Został przyćmiony przez swoich kolegów z zespołu jednakże udało mu się nagrać kilka genialnych utworów składających się na ich dyskografię, między innymi: While My Guitar Gently Weeps (utwór ten zajmuje 10 miejsce w rankingu Rolling Stone 10 najlepszych utworów The Beatles) i Something (zaraz po Yesterday posiada największą liczbę coverów). Harrison czuł się niekomfortowo w skórze Fab Four, dlatego w 1969 r. postanowił odejść z zespołu. Fakt, że jedynie na 12 dni, ale zdobył się na krok, o którym większość muzyków będących w największym zespole na świecie nawet nie odważyłaby się pomyśleć. Wkrótce po rozpadzie The Beatles w 1970 r. wydał swój solowy album zajmujący aż trzy płyty winylowe All Things Must Pass, to utwory których zespół nie kupił na swoje płyty. Materiał, który okazał się wielkim arcydziełem i przyniósł Harrisonowi rozgłos bez pomocy kolegów. George był świadom swojego niezwykłego talentu, potwierdza to cytat z jednej z Brytyjskich gazet: Nie ma znaczenia czy zrobiłem swoją muzykę 20 lat temu, czy zrobię ją jutro. Ona nie wychodzi z mody. Moja muzyka po prostu pozostanie tym czym jest i to właśnie mi się podoba.
George Harrison w 1971 r. zorganizował charytatywne koncert dla ofiar powodzi, głodu i wojny domowej w Bangladeszu. Zaangażował w ten koncert same gwiazdy by zwrócić uwagę świata na problemy w Afryce. Aktualnie The Concert for Bangladesh nadal jest organizowany, a pieniądze przechodzą na fundację George Harrison dla UNICEF, której założycielką jest jego żona Olivia Harrison.
George to artysta, który mnie zainspirował, nie tylko swoją wspaniałą osobowością i muzyką którą tworzył, lecz tym że mimo ogromnej sławy jaką przynieśli mu Beatlesi pozostał sobą. Był wyznawcą hinduizmu i to właśnie on zainteresował pozostałych członków zespołu indyjskim mistycyzmem rozszerzając ich horyzonty i światopogląd. Nie ukrywał swojej odmienności i nie wstydził się swojej wiary, wręcz przeciwnie mówił o tym bardzo otwarcie. Jego wpływ na The Beatles nie był oczywiście tak znaczący jak Johna i Paula. Jednak bez George'a największa grupa wszech czasów byłaby zjawiskiem zdecydowanie innym, być może nie tak doniosłym. Tezę o przysłoniętej przez Lennona i McCartney'a wyjątkowej osobowości Harrisona, najlepiej potwierdza zawartość jego pierwszej solowej płyty wydanej po rozpadzie Fab Four. George należał do bardzo bezinteresownych osób. Pomagał innym mimo swojej ciężkiej choroby, która rozpoczęła się w 1998 r. kiedy wykryto u niego nowotworową narośl gardła. Dodatkowo pod koniec 1999 r. muzyk został zaatakowany nożem przez szaleńca. Od tego czasu stan jego zdrowia zaczął się pogarszać z dnia na dzień. Jednak dzięki szybkiemu zastosowaniu radioterapii zahamowano rozwój choroby. W 2001 r. nastąpiły przerzuty raka najpierw do płuc, następnie do mózgu. Artysta zmarł 29 listopada 2001 r. Na mocy jego testamentu został skremowany, a jego prochy wrzucone do rzeki Ganges w mieście Waranasi. Ringo Star przyjaciel Harrisona z zespołu najlepiej określił jego osobowość: Wszyscy będziemy tęsknić za Georgiem, za jego poczuciem miłości, za jego poczuciem muzyki i za jego poczuciem humoru. Harrison wierzył w pokój i dobro na świecie, co potwierdzają jego ostatnie słowa przed śmiercią: Kochajcie się.
Zaległości pod względem pisania mam ogromne, niestety życie maturzysty mnie przerasta. Sensowniejszy post będzie w przyszłym tygodniu. Dzis...
Na wstępie podzielę się linkiem do 'wywiadu' ze mną. Dawno już powinnam to zrobić ale jakoś wypadło mi to z głowy. Całość niestety jest po portugalsku ale google nie tłumaczy aż tak źle więc da się zrozumieć istotne rzeczy. Jeśli jesteś zainteresowana/y to zapraszam TUTAJ
Powiem szczerze, że kilka dni wystarczy by w Stockholmie zakochać się bez reszty. Typowa stolica, jak każda inna? Nie sądzę, miasto ma swój specyficzny klimat, czego może pozazdrościć większość typowych miejscowości. Wiem, że jeśli będę miała okazję wrócić do Szwecji to zrobię to natychmiast.
Siedząc sobie w Och Himlen Dartill, spoglądając na Stockholm z góry, zastanawiałam się czemu tu nie mieszkam? Piękne malownicze uliczki, zieleń, przyjaźni ludzie, dużo ciekawych miejsc, wartość kulturalna i wiele innych zalet powodują, że nie umiem znaleźć minusów w tym pięknym malowniczym miejscu. Kraje Skandynawskie słyną podobno z minimalizmu i dało się to zauważyć. Ja pasjonatka tej sztuki odwiedziłam kilka muzeów i jak się okazało, minimalizm króluje ponad resztą.
Aktualnie pościk o Szwecji zakończę ale obiecuję, że do relacji powrócę niebawem. Czas się przyszykować do szkoły, a was zostawiam z kilkoma zdjęciami (:
Oczywiście wcześniej wszystko było na Instagram :)
Powiem szczerze, że kilka dni wystarczy by w Stockholmie zakochać się bez reszty. Typowa stolica, jak każda inna? Nie sądzę, miasto ma swój specyficzny klimat, czego może pozazdrościć większość typowych miejscowości. Wiem, że jeśli będę miała okazję wrócić do Szwecji to zrobię to natychmiast.
Siedząc sobie w Och Himlen Dartill, spoglądając na Stockholm z góry, zastanawiałam się czemu tu nie mieszkam? Piękne malownicze uliczki, zieleń, przyjaźni ludzie, dużo ciekawych miejsc, wartość kulturalna i wiele innych zalet powodują, że nie umiem znaleźć minusów w tym pięknym malowniczym miejscu. Kraje Skandynawskie słyną podobno z minimalizmu i dało się to zauważyć. Ja pasjonatka tej sztuki odwiedziłam kilka muzeów i jak się okazało, minimalizm króluje ponad resztą.
Aktualnie pościk o Szwecji zakończę ale obiecuję, że do relacji powrócę niebawem. Czas się przyszykować do szkoły, a was zostawiam z kilkoma zdjęciami (:
Oczywiście wcześniej wszystko było na Instagram :)
Na wstępie podzielę się linkiem do 'wywiadu' ze mną. Dawno już powinnam to zrobić ale jakoś wypadło mi to z głowy. Całość niestety ...
Zapewne mało kto dociera do końca moich postów, więc umieszczę tę wiadomość na początku. Mam ogromną prośbę! Biorę udział w konkursie HIRO na najlepszą stylizację i byłabym bardzo wdzięczna jeśli oddacie swój głos poprzez 'lajka' TUTAJ albo TUTAJ
Powinnam dodać jakiś post ze Stockholmu, jednakże nie ma mi kto tutaj zrobić zdjęć. Cierpię na samotność, choć praktycznie nie jestem sama! Miałam dzisiaj wrócić do Polski ale spóźniłam się na prom, zresztą kto wie może nie wszystko stracone, ale w sumie kto by chciał opuszczać takie cudowne miasto i wracać w tą szarą rzeczywistość do Polski, gdzie niebawem czeka na mnie szkoła i matura.
Właśnie! Matura, chyba każdy jest świadomy, że moje posty będą znikome przez najbliższy rok. Zrobię wszystko co w mojej mocy ale zobaczymy na tą praktyczną stronę mej obietnicy.
Mam nadzieję, ze ktoś śledził instagram, na którym pojawiło się dużo nowości, jeśli nie później dodam relację ze Stockholmu i zdjęcia. Teraz, zostawiam was z nowymi, lecz lekko starymi zdjęciami (:
TOP: RIVER ISLAND
SKIRT: DIY BY ME
SHOES: VAGABOND
HAT: H&M
Zapewne mało kto dociera do końca moich postów, więc umieszczę tę wiadomość na początku. Mam ogromną prośbę! Biorę udział w konkursie HIRO ...
Niesamowicie i bardzo spontanicznie postanowiłam pojechać na Soundrive Festival do Gdańska. Ku mojemu szczęściu znajdowałam się w pobliżu więc w ciągu dwóch godzin udało mi się wskoczyć do pociągu. Dojechałam niemalże kilka minut po 19 i skierowałam się ku Stoczni Gdańskiej do nowo powstającego klubu B90. Szczerze znajdując się na miejscu żałowałam poprzednich dwóch dni festiwalu. Pozostało mi się radować występem iamamiwhoami, której koncert ominęłam na FreeFormFestival i miałam okazję nadrobić. Hipnotyzująca nie tylko wokalem ale również wyglądem Jonna Lee zachwyciła mnie bez reszty. Występ trwał zaledwie godzinkę ale to było najbardziej niesamowite 60minut mojego życia. Świat, w który przeniosła mnie Jonna Lee był odzwierciedleniem, każdego dźwięku, który mogliśmy usłyszeć na terenie B90. Mam nadzieję, że to nie był ostatni raz, kiedy dostąpiłam zaszczytu słuchając iamamiwhoami na żywo. Oto kilka zdjęć z telefonu i uciekam na prom do Sztokholmu!
PS. Jeśli moglibyście polubić moją stylizację do konkursu HIRO byłabym bardzo wdzięczna. Głosy możecie oddawać TUTAJ
PS. Jeśli moglibyście polubić moją stylizację do konkursu HIRO byłabym bardzo wdzięczna. Głosy możecie oddawać TUTAJ
Niesamowicie i bardzo spontanicznie postanowiłam pojechać na Soundrive Festival do Gdańska. Ku mojemu szczęściu znajdowałam się w pobliżu w...
Tytuł posta może i jest lekko dwuznaczny, aczkolwiek to nie jest pożegnanie na zawsze. Jak już pisałam wcześniej mam zamiar wyjechać. Dzisiaj wielkie pakowanie więc nie mam czasu na jakieś zbędne i długie pisanie. Istnieje możliwość, że coś tutaj napiszę podczas moich wakacji, jednakże nie wiem czy z niej skorzystam. Zawsze lepiej odpocząć i wrócić z nową i świeżą energią. Czekam na inspirację, którymi będę mogła się z wami podzielić. Więc oby ten wyjazd był czasem wielkiej zmiany i kreatywności, ponieważ moja sukienka na osiemnastkę nawet nie jest rozpoczęta, a co najgorsze nie mam nawet na nią pomysłu.
DRESS: HANDMADE
HAT: H&M
SHOES: VAGABOND
Tytuł posta może i jest lekko dwuznaczny, aczkolwiek to nie jest pożegnanie na zawsze. Jak już pisałam wcześniej mam zamiar wyjechać. Dzisi...
Była długa nieobecność i szykuje się kolejna. W środę opuszczam nasz kraj na całe dwa tygodnie. Istnieje możliwość, że będę miała dostęp do internetu ale nigdy nie wiadomo jakim czasem będę dysponowała. Oczywiście postaram się tak jak zawsze, wejść tutaj i coś dodać! Ewentualnie można śledzić mnie na instagram, bo tam na pewno będę zaglądać.
Teraz nowe zdjęcia, w praktycznie tej samej odsłonie bo czerń i biel chyba towarzyszą mi w praktycznie każdym stroju jaki tutaj zamieszczam i raczej prędko się to nie zmieni.
PANTS: H&M
SHIRT: TOPSHOP
HAT: H&M
SHOES: VAGABOND
BACKPACK: HANDMADE
Była długa nieobecność i szykuje się kolejna. W środę opuszczam nasz kraj na całe dwa tygodnie. Istnieje możliwość, że będę miała dostęp do...
Święto muzyki alternatywnej czyli OFF Festival 2013 dobiegł końca. Zdziwiona lub nie, ale miałam przeczucie iż ósma edycja będzie o niebo lepsza od siódmej. Nie jestem wstanie określić czy to przez towarzystwo, czy wykonawców, a może jedno i drugie? Czas zdać relację i przeżyć wszystko od nowa!
Przyjeżdżając w czwartek do Katowic na Before OFF'a nie spodziewałam się tak dobrej zabawy. Swój maraton po klubach rozpoczęłam od Kato.Baru gdzie grał Labyrinth Ear! Szczerze był to koncert, na który czekałam najbardziej z całego festiwalu i jestem trochę zawiedziona. Spodziewałam się zupełnie czegoś innego. Dobrze było usłyszeć ich na żywo, jedynie szkoda, że w takiej odsłonie. Następnie swój DJ SET zaprezentowała nam Micachu. Zupełnie inna odsłona w porównaniu z OFF'em z 2009r. jednakże równie udana. Autorski set interpretował cały muzyczny świat, przynajmniej tak Rojek określił to w książeczce tegorocznego festiwalu. Kolejnym klubem, do którego udało mi się dotrzeć to Klub Hipnoza. Usłyszeć Daniela Higgsa i The Skull Defekts a następnie DJ D, to całkiem nie lada przeżycie! Nigdy w sumie nie inspirowała mnie ich muzyka, jednakże po rozmowie z całym zespołem pod koniec koncertu jestem zdziwiona, że nigdy nie poczułam tego 'czegoś'.
Piątek był dla mnie bardzo ekstremalnym dniem, po czwartkowej imprezie spałam może z trzy godziny i zmęczenie dawało mi się we znaki, ale kto przyjeżdża na festiwal by spać? Koncerty zaczęłam od występu Cloud Nothinngs (omijając występ Woods, czego niezmiernie żałuję). Muzyka tego zespołu nigdy nie była mi znana na szerszą skalę jednakże ich występ udowodnił mi, że muszę szybko to zmienić, mimo iż grają zupełnie odmienny gatunek od mojego. Biegnąc na scenę eksperymentalną na Buke and Gase, nie spodziewałam się tak niezwykle porywającego zespołu. Pitchfork nie pomylił się ani trochę! Najlepsze w tym festiwalu jest to, że można zakochać się od pierwszego wejrzenia, a raczej usłyszenia (: Nite Jewel and Peanut Butter Wolf są zdecydowanie moim najlepszym festiwalowym odkryciem! Niesamowite połączenie, dwóch zupełnie innych światów. Z najlepszym ósmym albumem niemieckiej formacji Kraftwerk Computer World, genialny wybór! Dochodzi północ i występ dwóch osób, których debiutancki album gra cały czas z mojego Spotify, czyli czas na ALUNAGEORGE! Spodziewałam się niesamowitego koncertu, ale to przeszło w sumie moje najśmielsze oczekiwania. Body Music jeden z lepszych albumów wydanych w wakacje, na żywo nie zawiódł mnie w żadnym nawet najmniejszym stopniu. Lista Sound of 2013, na której zostali wychwaleni przez BBC nie jest bez powodu! Blondes na scenie leśnej? Jedno wielkie zdziwienie. Owszem nie wyszło źle, ale na scenie eksperymentalnej byłby zupełnie inny klimat. Jednakże ich hipnotyczne rymy, głębokie basy odnajdą się chyba w każdych warunkach. Niestety musiałam jakoś odpokutować czwartkową imprezę i ominęłam koncert Shackletona bo zabrakło mi sił, oby była jeszcze kiedyś okazja go usłyszeć! Jednakże ku mojemu szczęściu występ The Haxan Cloak, został odwołany więc za dużo mnie nie ominęło.
Kolejny dzień, kolejne atrakcje. Sobotę rozpoczęłam od koncertu Jens'a Lekmana, co było niesamowitym wyborem. I Know What Love Isn't Is wydana jesienią 2012r na żywo urzekała kruchymi melodiami. Artysta pocieszał i wytłumaczył swoją inspirację do tej płyty: "Chciałbym, żeby otuchę znaleźli i w niej zwłaszcza Ci, którzy przeżywają rozstanie. Kiedy mi się to przytrafiło, szukałem muzyki, obrazów czy literatury, gdzie ktoś powiedziałby mi: "byłem, w tej samej sytuacji". Nie znalazłem niczego i było mi z tym bardzo źle". Jedyny chyba tak nasączony emocjonalną muzyką koncert. Usłyszeć The Rat na żywo okrzyknięty jednogłośnie najlepszym utworem dekady to prawdziwe niebo dla fanów ambitnego indie rocka. The Walkmen kultowa amerykańska formacja zaskoczyła mnie pozytywnie!
Mogę teraz wyjść na ignorantkę, ponieważ raczej nie zdarza mi się słuchać polskiej muzyki. Na OFF'ie postanowiłam to zmienić i ruszyłam śmiało na Skalpel. Szczerze nie zostałam porwana do tańca ale koncert ten jak najbardziej mnie zaskoczył, pozytywnie oczywiście. Następnie kolejny długo przeze mnie oczekiwany występ Rudi Zygadlo jeden z najbardziej oryginalnych przedstawicieli pokolenia i nawet ma polskie korzenie! Nastał czas na AUSTRĘ, wiedziałam że to będzie koncert na który warto czekać. Syntezatory i zabawa wokalem Katie Stelmanis osiągnął szczyt! Jeden z lepszy koncertów tegorocznej edycji OFF'a! Następnie po udanym koncercie lekko wymęczona biegiem do namiotu trójki by pospać sobie na trawce i posłuchać Holy Other. Wszyscy chyba wiedzieliśmy co to za muzyka, a raczej po całym dniu każdego może lekko znużyć. Idealny koncert na odpoczynek.
Ostatni dzień i chyba najbardziej męczący. Z czystej ciekawości razem ze znajomymi wybraliśmy się na koncert Gówna. Szczerze powiem bardzo mi się podobało. Piosenki z przekazem, atmosfera również fajna, dostałam mocy na resztę dnia! Namiocik i Autre Ne Veut. Niby wiedziałam czego się spodziewać, a mimo wszystko byłam bardzo pozytywnie zaskoczona. Szkoda, że nie zagrał pierwszej płyty, jednakże teksty przepełnione miłością i emocjami rozbawiły publiczność. Wszystko zabrzmiało tak jak powinno brzmieć. Kolejny namiot tym razem scena eksperymentalna i Sam Amidon. Uroczy, hipnotyzujący chłopak z niesamowicie uroczą muzyką. Cichutkie utworki poruszały serduszko. Jednakże temperatura była nie do wytrzymania i szybciutko ulotniłam się na trawkę przed namiotem by delektować się pięknym głosem Sama. Następnie złoty medal dla Thee Oh Sees! Najlepszy koncert OFF'a. Grali materiał z paru płyt, niesamowita atmosfera, energia z jaką grali i wibrująca podłoga, nawet jak chciałam przestać skakać to się po prostu nie dało. Artyści zadowoleni ciepłym przyjęciem, nawet zdołałam złapać kilka fajnych pamiątek, którymi artyści rzucali bez opamiętania! Szkoda tylko, że pod koniec poganiała ich obsługa, ale kto wie tak na prawdę ile grali? Rozwalona podłoga na eksperymentalnej świadczy tylko o jednym, najlepszy koncert festiwalu, ciężko będzie to pobić! Dobrym odpoczynkiem po wyczerpującym koncercie było Deerhunter. Nie wiem czego się spodziewałam, może większego szaleństwa? Jednakże mimo wszystko koncercik zaliczam do udanych. Następnym występem, na który udało mi się dotrzeć to My Bloody Valentine, jak szybko tam dotarłam tak szybko wyszłam. Nie umiem odnaleźć rozsądnego wytłumaczenia dlaczego. Wydaje mi się, że to nie jest muzyka odpowiadająca moim gustom. W tym samym czasie grał Mykki Blanco. Raper transwestyta, który był obrzezany. Podobało mi się strasznie to, że nie wstydził się tego kim jest, wręcz afiszował się. Rzucał peruką po scenie, zdecydowanie jedno z lepszych widowisk. Scena leśna i moja miłość to jedno z lepszych połączeń. John Talabot Live. Wiedziałam, że to będzie koncert który zmiażdży mnie formą i zaangażowaniem artystów w to co robią i pokazują. Występ podobny do tego z zeszłorocznego Taurona, jednakże i tak uwielbiam to czego doświadczyłam podczas tej godziny. Ciarki jeżyły mi się na całym ciele! Następnie dylemat co wybrać? Fatima Al Qadiri czy Austra DJ Set. W pewnym momencie wiedziałam, że wybór jest prosty Austra miała swojego seta w Boiler Roomie, to oczywistym faktem jest to, iż musiałam tam być. Teraz nie wiem czy nie żałuję, Fatima podobno była o wiele lepsza.
OFF Festival 2013 dobiegł końca, jedyne co teraz pozostaje to czekać na edycję 2014 i kolejną bransoletkę na pamiątkę po kilku dniach niesamowitych przeżyć!
Przyjeżdżając w czwartek do Katowic na Before OFF'a nie spodziewałam się tak dobrej zabawy. Swój maraton po klubach rozpoczęłam od Kato.Baru gdzie grał Labyrinth Ear! Szczerze był to koncert, na który czekałam najbardziej z całego festiwalu i jestem trochę zawiedziona. Spodziewałam się zupełnie czegoś innego. Dobrze było usłyszeć ich na żywo, jedynie szkoda, że w takiej odsłonie. Następnie swój DJ SET zaprezentowała nam Micachu. Zupełnie inna odsłona w porównaniu z OFF'em z 2009r. jednakże równie udana. Autorski set interpretował cały muzyczny świat, przynajmniej tak Rojek określił to w książeczce tegorocznego festiwalu. Kolejnym klubem, do którego udało mi się dotrzeć to Klub Hipnoza. Usłyszeć Daniela Higgsa i The Skull Defekts a następnie DJ D, to całkiem nie lada przeżycie! Nigdy w sumie nie inspirowała mnie ich muzyka, jednakże po rozmowie z całym zespołem pod koniec koncertu jestem zdziwiona, że nigdy nie poczułam tego 'czegoś'.
Piątek był dla mnie bardzo ekstremalnym dniem, po czwartkowej imprezie spałam może z trzy godziny i zmęczenie dawało mi się we znaki, ale kto przyjeżdża na festiwal by spać? Koncerty zaczęłam od występu Cloud Nothinngs (omijając występ Woods, czego niezmiernie żałuję). Muzyka tego zespołu nigdy nie była mi znana na szerszą skalę jednakże ich występ udowodnił mi, że muszę szybko to zmienić, mimo iż grają zupełnie odmienny gatunek od mojego. Biegnąc na scenę eksperymentalną na Buke and Gase, nie spodziewałam się tak niezwykle porywającego zespołu. Pitchfork nie pomylił się ani trochę! Najlepsze w tym festiwalu jest to, że można zakochać się od pierwszego wejrzenia, a raczej usłyszenia (: Nite Jewel and Peanut Butter Wolf są zdecydowanie moim najlepszym festiwalowym odkryciem! Niesamowite połączenie, dwóch zupełnie innych światów. Z najlepszym ósmym albumem niemieckiej formacji Kraftwerk Computer World, genialny wybór! Dochodzi północ i występ dwóch osób, których debiutancki album gra cały czas z mojego Spotify, czyli czas na ALUNAGEORGE! Spodziewałam się niesamowitego koncertu, ale to przeszło w sumie moje najśmielsze oczekiwania. Body Music jeden z lepszych albumów wydanych w wakacje, na żywo nie zawiódł mnie w żadnym nawet najmniejszym stopniu. Lista Sound of 2013, na której zostali wychwaleni przez BBC nie jest bez powodu! Blondes na scenie leśnej? Jedno wielkie zdziwienie. Owszem nie wyszło źle, ale na scenie eksperymentalnej byłby zupełnie inny klimat. Jednakże ich hipnotyczne rymy, głębokie basy odnajdą się chyba w każdych warunkach. Niestety musiałam jakoś odpokutować czwartkową imprezę i ominęłam koncert Shackletona bo zabrakło mi sił, oby była jeszcze kiedyś okazja go usłyszeć! Jednakże ku mojemu szczęściu występ The Haxan Cloak, został odwołany więc za dużo mnie nie ominęło.
Kolejny dzień, kolejne atrakcje. Sobotę rozpoczęłam od koncertu Jens'a Lekmana, co było niesamowitym wyborem. I Know What Love Isn't Is wydana jesienią 2012r na żywo urzekała kruchymi melodiami. Artysta pocieszał i wytłumaczył swoją inspirację do tej płyty: "Chciałbym, żeby otuchę znaleźli i w niej zwłaszcza Ci, którzy przeżywają rozstanie. Kiedy mi się to przytrafiło, szukałem muzyki, obrazów czy literatury, gdzie ktoś powiedziałby mi: "byłem, w tej samej sytuacji". Nie znalazłem niczego i było mi z tym bardzo źle". Jedyny chyba tak nasączony emocjonalną muzyką koncert. Usłyszeć The Rat na żywo okrzyknięty jednogłośnie najlepszym utworem dekady to prawdziwe niebo dla fanów ambitnego indie rocka. The Walkmen kultowa amerykańska formacja zaskoczyła mnie pozytywnie!
Mogę teraz wyjść na ignorantkę, ponieważ raczej nie zdarza mi się słuchać polskiej muzyki. Na OFF'ie postanowiłam to zmienić i ruszyłam śmiało na Skalpel. Szczerze nie zostałam porwana do tańca ale koncert ten jak najbardziej mnie zaskoczył, pozytywnie oczywiście. Następnie kolejny długo przeze mnie oczekiwany występ Rudi Zygadlo jeden z najbardziej oryginalnych przedstawicieli pokolenia i nawet ma polskie korzenie! Nastał czas na AUSTRĘ, wiedziałam że to będzie koncert na który warto czekać. Syntezatory i zabawa wokalem Katie Stelmanis osiągnął szczyt! Jeden z lepszy koncertów tegorocznej edycji OFF'a! Następnie po udanym koncercie lekko wymęczona biegiem do namiotu trójki by pospać sobie na trawce i posłuchać Holy Other. Wszyscy chyba wiedzieliśmy co to za muzyka, a raczej po całym dniu każdego może lekko znużyć. Idealny koncert na odpoczynek.
Ostatni dzień i chyba najbardziej męczący. Z czystej ciekawości razem ze znajomymi wybraliśmy się na koncert Gówna. Szczerze powiem bardzo mi się podobało. Piosenki z przekazem, atmosfera również fajna, dostałam mocy na resztę dnia! Namiocik i Autre Ne Veut. Niby wiedziałam czego się spodziewać, a mimo wszystko byłam bardzo pozytywnie zaskoczona. Szkoda, że nie zagrał pierwszej płyty, jednakże teksty przepełnione miłością i emocjami rozbawiły publiczność. Wszystko zabrzmiało tak jak powinno brzmieć. Kolejny namiot tym razem scena eksperymentalna i Sam Amidon. Uroczy, hipnotyzujący chłopak z niesamowicie uroczą muzyką. Cichutkie utworki poruszały serduszko. Jednakże temperatura była nie do wytrzymania i szybciutko ulotniłam się na trawkę przed namiotem by delektować się pięknym głosem Sama. Następnie złoty medal dla Thee Oh Sees! Najlepszy koncert OFF'a. Grali materiał z paru płyt, niesamowita atmosfera, energia z jaką grali i wibrująca podłoga, nawet jak chciałam przestać skakać to się po prostu nie dało. Artyści zadowoleni ciepłym przyjęciem, nawet zdołałam złapać kilka fajnych pamiątek, którymi artyści rzucali bez opamiętania! Szkoda tylko, że pod koniec poganiała ich obsługa, ale kto wie tak na prawdę ile grali? Rozwalona podłoga na eksperymentalnej świadczy tylko o jednym, najlepszy koncert festiwalu, ciężko będzie to pobić! Dobrym odpoczynkiem po wyczerpującym koncercie było Deerhunter. Nie wiem czego się spodziewałam, może większego szaleństwa? Jednakże mimo wszystko koncercik zaliczam do udanych. Następnym występem, na który udało mi się dotrzeć to My Bloody Valentine, jak szybko tam dotarłam tak szybko wyszłam. Nie umiem odnaleźć rozsądnego wytłumaczenia dlaczego. Wydaje mi się, że to nie jest muzyka odpowiadająca moim gustom. W tym samym czasie grał Mykki Blanco. Raper transwestyta, który był obrzezany. Podobało mi się strasznie to, że nie wstydził się tego kim jest, wręcz afiszował się. Rzucał peruką po scenie, zdecydowanie jedno z lepszych widowisk. Scena leśna i moja miłość to jedno z lepszych połączeń. John Talabot Live. Wiedziałam, że to będzie koncert który zmiażdży mnie formą i zaangażowaniem artystów w to co robią i pokazują. Występ podobny do tego z zeszłorocznego Taurona, jednakże i tak uwielbiam to czego doświadczyłam podczas tej godziny. Ciarki jeżyły mi się na całym ciele! Następnie dylemat co wybrać? Fatima Al Qadiri czy Austra DJ Set. W pewnym momencie wiedziałam, że wybór jest prosty Austra miała swojego seta w Boiler Roomie, to oczywistym faktem jest to, iż musiałam tam być. Teraz nie wiem czy nie żałuję, Fatima podobno była o wiele lepsza.
OFF Festival 2013 dobiegł końca, jedyne co teraz pozostaje to czekać na edycję 2014 i kolejną bransoletkę na pamiątkę po kilku dniach niesamowitych przeżyć!
Święto muzyki alternatywnej czyli OFF Festival 2013 dobiegł końca. Zdziwiona lub nie, ale miałam przeczucie iż ósma edycja będzie o niebo l...
Tyle planowanych postów miało zostać opublikowanych przed moim wyjazdem do Katowic. Niestety los chciał, iż przypadkowo wylądowałam na dłuższy weekend w Poznaniu, do tego moje osiemnaste urodziny. Powyższe wydarzenia spowodowały, iż nie miałam czasu zawitać tutaj z nowym i świeżym materiałem jaki został dla Was przygotowany. Jednakże mam nadzieję, że od razu świeżo po Katowicach opublikuję tutaj coś co może być początkiem nowej inspiracji i zmiany na lepsze. Dzisiejszy post jest pisany spośród walizek i ciuchów, ponieważ jestem w trakcie pakowania! Mam nadzieję, że wybaczycie mi moją zwięzłość w tym poście i zobaczymy się po moim powrocie, ewentualnie w Katowicach (:
Tyle planowanych postów miało zostać opublikowanych przed moim wyjazdem do Katowic. Niestety los chciał, iż przypadkowo wylądowałam na dłuż...
Depresji pofestiwalowej stało się zadość! Czas leci nieubłaganie i w taki oto sposób docieramy do początków sierpnia i OFF Festivalu. Pamiętam jeszcze początek wakacji i odliczanie do Open'era a tutaj minęło już tyle czasu. Aczkolwiek nie rozmyślajmy nad kwestią egzystencjalną (:
Więc, to już moja druga edycja OFF'a i wiem czego się spodziewać. Imprezy tej nie da się w żaden sposób porównać do Open'era (nie chodzi mi tutaj tylko o liczbę uczestników). Karnet na OFF'a zdobyłam już na początku roku, kiedy nie było mowy bym znała kogoś z tegorocznego lineup'u (teraz jest równie podobnie). Od sprzedania karnetu powstrzymało mnie kilka zespołów m.in Austra, Holy Other, Labyrinth Ear czy też AlunaGeorge (oczywiście o Zbigniewie Wodeckim nie zapominając). Mam nadzieję, że pozostałe zespoły, których nie znam, będą dla mnie uroczą niespodzianką.
Festiwal cykliczny obejmujący szeroko pojętą muzykę elektroniczną, jak to określił Rojek, moim zdaniem nie jest doceniany przez Polską publiczność. Przeglądając dzisiaj internet dokopałam się do starych edycji polskich festiwali i uderzyła mnie jedna wyjątkowa rzecz. Większość gwiazd z najbliższych edycji Open'era występowała już w Polsce. Pewnie każdy jest ciekawy gdzie? Otóż odpowiedź jest prosta, w Katowicach. W sumie nie powinnam zabiegać o większe tłumy w Dolinach Trzech Stawów. Im więcej osób tym większy mainstream, a w końcu to święto fanów muzyki alternatywnej (:
PS. Jeśli ktoś jest równie szalony jak ja i postanowił kupić bilet z polem namiotowym, mimo iż zapowiadane są 'afrykańskie upały' to z góry pozdrawiam i liczę iż nie spłoniecie w namiocie (:
Festiwal cykliczny obejmujący szeroko pojętą muzykę elektroniczną, jak to określił Rojek, moim zdaniem nie jest doceniany przez Polską publiczność. Przeglądając dzisiaj internet dokopałam się do starych edycji polskich festiwali i uderzyła mnie jedna wyjątkowa rzecz. Większość gwiazd z najbliższych edycji Open'era występowała już w Polsce. Pewnie każdy jest ciekawy gdzie? Otóż odpowiedź jest prosta, w Katowicach. W sumie nie powinnam zabiegać o większe tłumy w Dolinach Trzech Stawów. Im więcej osób tym większy mainstream, a w końcu to święto fanów muzyki alternatywnej (:
PS. Jeśli ktoś jest równie szalony jak ja i postanowił kupić bilet z polem namiotowym, mimo iż zapowiadane są 'afrykańskie upały' to z góry pozdrawiam i liczę iż nie spłoniecie w namiocie (:
Depresji pofestiwalowej stało się zadość! Czas leci nieubłaganie i w taki oto sposób docieramy do początków sierpnia i OFF Festivalu. Pa...
Długo zastanawiałam się od czego zacząć ten post i nadal nie wiem. Ciężko mi ostatnio wziąć pod uwagę jakiś konkretny temat i go opracować. Więc jeśli jest osoba, która czyta i chce przeczytać coś więcej, niech podzieli się tematem, który miałabym tutaj przedstawić. Inspiracje potrzebne od zaraz! Oczywiście z dnia na dzień duma rozpiera mnie coraz bardziej! Co dzień przybywa "czytelników", dzięki wielkie (:
HAT: H&M
SKIRT: TOPSHOP
TOP: ZARA
SHOES: VAGABOND
Długo zastanawiałam się od czego zacząć ten post i nadal nie wiem. Ciężko mi ostatnio wziąć pod uwagę jakiś konkretny temat i go opracować....
Przed kolejnym wyjazdem jestem dość zabiegana więc wybaczcie moje małe opóźnienie, jednakże w końcu dodaję tutaj coś nowego! Publikacja na lookbook.nu niebawem (:
BLAZER: TOPSHOP
TOP: TOPSHOP
SKIRT: ZARA
BACKPACK: HANDMADE
HAT: H&M
Przed kolejnym wyjazdem jestem dość zabiegana więc wybaczcie moje małe opóźnienie, jednakże w końcu dodaję tutaj coś nowego! Publikacja na ...
Pewnie aż niewiarygodne ale nadszedł ten czas. Zdjęcia niestety nie są najnowsze ale jedyne które pasują do dzisiejszej aury w moim mieście. Ciężko mi przyzwyczaić się do 'normalnego' życia po Gdynii, dlatego ciężko mi wybrać się na jakieś porządne zdjęcia. Z czasem (mam nadzieję, że jutro) pokażę wam coś nowego!
DRESS: HANDMADE/ DOROTHY PERKINS
BACKPACK: HANDMADE
Follow my blog with Bloglovin Pewnie aż niewiarygodne ale nadszedł ten czas. Zdjęcia niestety nie są najnowsze ale jedyne które pasują ...
Follow my blog with Bloglovin
Ostatnio blog ten nie przypomina strony o modzie. Aktualnie w świecie muzycznym dzieje się tyle ciekawych i wartych opisania rzeczy, że nie jestem w stanie się powstrzymać. Zresztą wątpię w fakt, iż istnieje chociaż jedna osoba na tym świecie nie słuchająca muzyki. Dźwięki wypełniają praktycznie całe nasze życie. Więc skoro muzyka ma takie znaczenie, postanowiłam podzielić się trzema najlepszymi płytami, które wyszły w przeciągu ostatnich miesięcy.
Ostatnio blog ten nie przypomina strony o modzie. Aktualnie w świecie muzycznym dzieje się tyle ciekawych i wartych opisania rzeczy, że nie jestem w stanie się powstrzymać. Zresztą wątpię w fakt, iż istnieje chociaż jedna osoba na tym świecie nie słuchająca muzyki. Dźwięki wypełniają praktycznie całe nasze życie. Więc skoro muzyka ma takie znaczenie, postanowiłam podzielić się trzema najlepszymi płytami, które wyszły w przeciągu ostatnich miesięcy.
JAMES HOLDEN - THE INHERITORS
Jest to pierwszy studyjny, solowy album producenta od siedmiu lat. Ciężko uwierzyć, że taki muzyczny wizjoner ma na koncie tylko dwa albumy. Holden jest autorem singli, które na zawsze wpisały się w kanon muzyki elektronicznej m. in. Nothing, A break in the clouds. Jednakże w moim mniemaniu ta płyta nie przypomina początków artysty. W muzyce dominuje chaos, a inspiracjami do stworzenia tego krążka były dokonania The KLF i Elgara. Płyta ukazała się 17 czerwca nakładem należącej do Holdena wytworni czyli Border Community.
Osobiście uważam, że ten album jest czymś obowiązkowym do przesłuchania, jeśli ktoś słucha muzyki eksperymentalnej bądź elektronicznej. James odkrywa zupełnie nieznane horyzonty i potrafi przenieść w zupełnie inne miejsce, a każdy przecież lubi wyrwać się z rzeczywistości.
Osobiście uważam, że ten album jest czymś obowiązkowym do przesłuchania, jeśli ktoś słucha muzyki eksperymentalnej bądź elektronicznej. James odkrywa zupełnie nieznane horyzonty i potrafi przenieść w zupełnie inne miejsce, a każdy przecież lubi wyrwać się z rzeczywistości.
DISCLOSURE - SETTLE
Disclosure to duet, który tworzą bracia Guy oraz Howard Lawrence. Settle to debiutancki album, który bez wątpienia można uznać za jedno z największych wydarzeń tego roku na klubowej scenie. Ich główną inspiracja jest właśnie muzyka klubowa z połowy lat 90. Bracia do każdego z utworów podchodzą w zupełnie inny, innowacyjny sposób. Płyta pełna różnorodności, podłamanych bitów i głębokiego basu ożywia mainstreamowy nurt współczesnej muzyki ciekawymi pomysłami. Warto również zapamiętać, że bracia Lawrence są wyjątkowo młodzi i to przecież ich pierwsza pełna wypowiedź. Osobiście uważam, że duet Disclosure jest w stanie zrewolucjonizować muzycznie scenę klubową, jednakże jako prekursorzy nowego gatunku na kartach historii się nie zapiszą. W każdym razie krążek wydany stosunkowo niedawno (11 czerwca) jest w stanie rozbujać nawet największego ponuraka (:
GOLD PANDA- HALF OF WHERE YOU LIVE
Trzy lata, ponieważ tyle minęło od ukazania się ostatniej płyty, artysta poszukiwał muzycznych inspiracji. Cały album jest przepełniony doświadczeniami z "kreatywnej eksploatacji świata" której artysta dokonywał przez wspomniany wcześniej okres. Pierwszy singiel z powyższego albumu, zawiera wszystko co charakteryzuje Gold Pandę. Pourywane i posklejane dźwięki tworzą spójną całość. Album ukazał się 11 czerwca, gdzie główną inspiracją artysty było Sao Paolo i Osaka. Fani dźwięków eksperymentalnych mają teraz czym się zadowalać, (po długim czasie oczekiwania) ponieważ płyta Gold Pandy jest czystym mistrzostwem.
Follow my blog with Bloglovin Ostatnio blog ten nie przypomina strony o modzie. Aktualnie w świecie muzycznym dzieje się tyle ciekawych i...
Follow my blog with Bloglovin
Podobno wszystko co dobre się szybko kończy? Tak było w przypadku tegorocznej edycji Heineken Open'er Festival. Od momentu kiedy wrota festiwalu zostały otwarte wiedziałam, że to będą najwspanialsze dni mojego życia i wcale się nie pomyliłam.
Podobno wszystko co dobre się szybko kończy? Tak było w przypadku tegorocznej edycji Heineken Open'er Festival. Od momentu kiedy wrota festiwalu zostały otwarte wiedziałam, że to będą najwspanialsze dni mojego życia i wcale się nie pomyliłam.
Zacznijmy od środy, kiedy grała najprawdopodobniej najważniejsza gwiazda całej imprezy, czyli Blur. Koncert tego zespołu zmiótł mnie z powierzchni ziemi, dosłownie! Dyskografia nie była mi szczególnie znana, pomijając kojarzony przez wszystkich Song 2, jednakże kontakt zespołu z publicznością i doskonałe dźwięki spowodowały, że był to jeden z lepszych koncertów całego festiwalu! Poprzedzający Blur zespół Editors, również porwał mnie w rytm muzyki, jednakże dało się wyczuć różnicę między reakcjami na nowsze i starsze utwory. Omijając ostatni koncert Kendricka Lamara na main stage, pobiegłam pędem na koncert Alt-J. Zespół rozkochał mnie w sobie jeszcze bardziej. (polecam przesłuchać zapis audio z koncertu, niesamowite wspomnienia!) Cała publika śpiewała razem najbardziej znane utwory: Matilda, Tessellate i oczywiście Breezeblocks, tak ciepłe przywitanie zdziwiło Brytyjczyków. W moim mniemaniu An Awesome Wave to jeden z najlepszych albumów 2012 roku! Następnym koncertem i w sumie ostatnim jaki udało mi się zobaczyć był Crystal Castles na Tent Stage. Pierwszy raz miałam okazję usłyszeć Alice na żywo, jednakże temperatura w namiocie po kilku utworach stała się nie do wytrzymania, co zmusiło mnie do pośpiesznego wyjścia i delektowania się muzyką z zewnętrznej części namiotu.
Kolejny dzień również owocował w dość mocny lineup. Pierwszy koncert moich ukochanych Australijczyków w Polsce, oczywiście mowa tutaj o Tame Impala. Lekka psychodeliczna muzyka w strugach deszczu była dość ciekawym przeżyciem. Arctic Monkeys, koncert którego byłam chyba najbardziej ciekawa, zwłaszcza słysząc recenzje z 2009 roku. Jednakże nie zawiodłam się w żadnym, nawet minimalnym stopniu. Alex Turner nawiązywał kontakt z publicznością, no i do tego efekty wizualne stworzyły całkiem dobre widowisko! Ostatni koncert na main stage Nick Cave & The Bad Seeds, każdy wie że Nick to wielka postać, przeszywający wokal, niesamowita muzyka i wchodzenie w tłum na barierkach dodało klimatu. Bez wątpienia jeden z najlepszych występów na Open'er 2013. Na zakończenie dnia wybrałam się na Marię Peszek, która chyba lubi budzić kontrowersje, nigdy nie lubiłam tej artystki a po koncercie na Open'erze wiem, że moje zdanie prędko się nie zmieni.
Dzień trzeci. Szczerze, pierwszym koncertem na który dotarłam to Kaliber 44. Nigdy nie lubiłam polskiego rapu i hiphop'u. Jednakże dobry kontakt z publicznością i kilka piosenek, które o dziwo znałam sprawiły, że był to udany wypad. Udało mi się dotrzeć dokładnie na samą końcówkę The & i jedyne co mogę napisać, to żałuję że nie było mnie tam wcześniej. Odwiedziłam Alterklub stage w celu posłuchania Nas'a, kilka utworów wystarczyło bym przekonała się, że ten koncert nie należy dla osób z moim gustem muzycznym. Szybko się wycofałam i pobiegłam na Alter Space na Kixnare, na którym publika nie była zbyt liczna, ponieważ pokrywał się z The National i Disclosure. Sama szybko się ulotniłam i pobiegłam na Tent Stage pod bramki. Koncert bliźniaków przejdzie do historii moich festiwali. Najlepsza okazja do poskakania na tegorocznym Open'erze! Bracia rozgrzali namiot do czerwoności, dosłownie!
Ostatni dzień i moim zdaniem najlepszy. Zaczęło się od Everything Everything. Jonathan Higgs wyczynia takie rzeczy ze swoim głosem, że aż włosy stają dęba. Nowa płyta okazała się mistrzostwem i na żywo było to widać. Cenię ich za oryginalność bo drugiego tak wyczyniającego zespołu na żywo nie widziałam. Jak bym mogła ominąć koncert znanych mi ludzi, Fismoll jest moim mistrzem. Utrzymał cały alter space w kompletnej ciszy. Mamy perełkę w tym Poznaniu! (: Kilka sekund na Crystal Fighters okazały się niesamowitym wyczynem, wszyscy skakali, aż szkoda było opuszczać tak niesamowity koncert. Tent Stage owocował wtedy w niebywale dobrych artystów. Dobiegłam do bramek i tak zostałam na mojej ukochanej trójce. Mount Kimbie, nowa płyta czyste mistrzostwo, koncert również, jednakże myślami oczekiwałam już na Devendre Banharta! Niesamowicie uroczy jak zawsze, żartował i miał świetny kontakt z publicznością. Mogłabym powiedzieć, że nie mam mu czego zarzucić, jednakże fakt, że nie wyszedł na bisa zabolał mnie chyba bardziej niż fakt, że nie przebiegł się koło moich bramek. Najgłośniej oklaskiwany i oczekiwany bis, którego nikt się nie doczekał, coś smutnego. Devendra i tak pozostanie w moim sercu i czekam na kolejny koncert. Następny i w sumie ostatni koncert na Tent Stage, Animal Collective. Kolejny zespół z mojej trójki, który nie zawiódł mnie pod żadnym względem. Efekty wizualne i wokal spowodowały niesamowity klimat! Pożegnalny koncert na Beat Stage Catz'n'Dogz, podsumował moją tegoroczną edycję. Będę czekać z zapartym tchem na pierwsze ogłoszenia jesienią i na Open'er 2014! Mam nadzieje, że tym razem nie będzie After Party z Rihanną, bo ten koncert uważam za totalną porażkę, chyba jak każdy festiwalowicz. Na zakończenie mojego krótkiego postu, kilka zdjęć z telefonu (:
Follow my blog with Bloglovin Podobno wszystko co dobre się szybko kończy? Tak było w przypadku tegorocznej edycji Heineken Open'er ...
CHECKED BLAZER: ZARA
SKIRT: GAP.COM
SHOES: TAMARIS.EU
BACKPACK: HANDMADE
HAT: H&M
Maturzyści cieszą się już wakacjami ponad miesiąc, jednakże ja rozpoczęłam je dopiero wczoraj.
Aktualnie posiadając taki nadmiar wolnego czasu będę się starała systematyczniej dodawać posty, jednakże wakacje to czas festivali (co zdążyłam już odnotować na tym blogu) Pomijając trzy muzyczne imprezy, w których mam zamiar uczestniczyć będę w pełni inspiracji by napisać COŚ, co mogłoby was zaciekawić, zainteresować i zainspirować. Mam nadzieję, że każdy z was spędza wakacje w bardziej aktywny sposób, niż ten internetowy. Marnotrawstwo czasu jeszcze nikomu nie wyszło na dobre. (:
Więc cóż, pozostaje mi życzyć wam odpoczynku i wspaniale spędzonych chwil, no i oczywiście w ramach wolnego czasu zapraszam na mojego bloga!
****
PLUS, nie wiem czy to za sprawą mojego bloga, bo większości z tych osób nie znam, ale bardzo mi milo, że ktoś tutaj zagląda i interesuje go to co piszę (:
CHECKED BLAZER: ZARA SKIRT: GAP.COM SHOES: TAMARIS.EU BACKPACK: HANDMADE HAT: H&M Maturzyści cieszą się już ...
